Με απλότητα εξ αιτίας των περιστάσεων αλλά και με ιδιαίτερη θρησκευτική κατάνυξη εορτάστηκε φέτος η μνήμη των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων στις Μέλαμπες , στον τόπο που ως γνωστό γεννήθηκαν , έζησαν ολόκληρη τη ζωή τους ως κρυπτοχριστιανοί και πήραν την απόφαση για την μεγάλη ομολογία τους και το υπέρ του Χριστού μαρτύριο .
Την παραμονή της εορτής τελέστηκε ο Πανηγυρικός Eσπερινός και η Ιερή Παράκληση των Αγίων στον περικαλλή Ιερό Ναό τους – που είναι κτισμένος στο μέρος που οι Τέσσερις Μάρτυρες τότε τον Ιούλιο του 1824 είχαν συλληφθεί από τους Τούρκους και δέσμιοι είδαν για τελευταία φορά τις έντρομες οικογένειες και συγχωριανούς των, παίρνοντας στη συνέχεια το δρόμο για το Ρέθυμνο και το μαρτύριο τους.
Την ημέρα της εορτής τελέστηκε πανηγυρική Θεία Λειτουργία με προεξάρχοντα τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λάμπης Συβρίτου και Σφακίων κ. Ειρηναίο, πλαισιούμενο από πολλούς Ιερείς, και με τη συμμετοχή πολλών πιστών .
Στη συνέxεια τελέστηκε Δοξολογία για την εθνική επέτειο, με ομιλήτρια εκπαιδευτικό του Δημοτικού Σχολείου .
Να σημειώσουμε ότι λόγω των γνωστών περιορισμών δεν πραγματοποιήθηκε λιτάνευση του Ιερού Λειψάνου των Αγίων στους δρόμους του xωριού.
Τέλος το καθιερωμένο παραδοσιακό κέρασμα που προσφέρεται κάθε χρόνο, φέτο απλοποιημένο αλλά εγκάρδιο, ετοιμάστηκε από την Ενορία και το Σύλλογο Γυναικών του χωριού και προσφέρθηκε σε ατομικό πακέτο στους προσκυνητές , στο προαύλιο του Ναού, οι οποίοι ευχαριστώντας εύχονταν και του χρόνου.
Το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο, οι Ιερείς, οι φορείς του χωριού, και όλοι οι Ενορίτες εύχονται σε όλους τους Μελαμπιανούς και μη, που όπως γνωρίζουμε παρά τις δυσκολίες των περιστάσεων, τίμησαν και φέτο τους Αγίους 4 Μάρτυρες στα πέρατα του κόσμου – από την Κρήτη , την Αθήνα μέχρι και την Αυστραλία – οι Άγιοι να είναι βοήθεια τους και να αξιώσουν όλους μας και του xρόνου .
Από την Ενορία Μελάμπων.
Ομιλία επετείου απο την εκπαιδευτικό Σακελλάρη Φωτεινή
Αυτή την ιστορική μέρα, συγκεντρωθήκαμε όλοι εμείς, εκπρόσωποι του κλήρου και της αυτοδιοίκησης, εκπαιδευτικοί, μαθητές και κάτοικοι του χωριού για να αποδώσουμε φόρο τιμής, στη μνήμη των δικών μας ανθρώπων, των αγωνιστών και των μαρτύρων που θυσίασαν τη ζωή τους υπέρ της θρησκείας και της ελευθερίας μας.
Διπλός εορτασμός, διπλή χαρά μας φέρνει η μέρα αυτή. Γιορτάζουμε το ΟΧΙ στην Ιταλογερμανική φασιστική επιδρομή, αλλά και το ΟΧΙ των Αγίων 4ων μαρτύρων στον Μωαμεθανισμό.
Τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου του 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, ζητά από τον Ιωάννη Μεταξά, Πρωθυπουργό της Ελλάδας, την ελεύθερη διέλευση του ιταλικού στρατού από τα ελληνοαλβανικά σύνορα. Το επικό ΟΧΙ σήμαινε την αρχή του πολέμου.
Ο Ελληνικός λαός, από τη Μακεδονία μέχρι την Κρήτη, ήξερε πως δεν υπάρχει υπέρτατο αγαθό από αυτό της ελευθερίας, και ξεχύθηκε στους δρόμους, συμβάλλοντας ο καθένας με τον τρόπο του, σ’ αυτόν τον πόλεμο.
Οι πολεμικές δυνάμεις των Ιταλών ήταν πολύ μεγαλύτερες. Υπερτερούσαν σε πεζικό, πυροβολικό, ναυτικό στόλο και αεροπορία. Ο Μουσολίνι πίστευε πως θα καταχτούσε την Ελλάδα με τόση ευκολία σαν να έκανε περίπατο! Κι όμως τα ελληνικά στρατεύματα γνωρίζουν μεγάλες επιτυχίες, όπως στη μάχη της Πίνδου, στην Ήπειρο και στη Δυτική Μακεδονία.
Καθοριστική βέβαια ήταν η μάχη της Κρήτης στις 20 Μαΐου 1941. Η επίθεση από τους γερμανούς έγινε από ψηλά, και οι αλεξιπτωτιστές ήταν επίλεκτο σώμα του Χιτλερικού στρατού. Οι Κρητικοί, πολέμησαν με σθένος, με αποτέλεσμα να καθυστερήσουν σημαντικά την εισβολή των Γερμανών στην τότε Σοβιετική Ένωση. Έτσι, ο γερμανικός στρατός ήρθε αντιμέτωπος με το βαρύ ρωσικό χειμώνα, ένα γεγονός που άλλαξε τη ροή του πολέμου και της ίδιας της ιστορίας.
Επομένως, ο λαός μας θριάμβευσε καταφέρνοντας το ακατόρθωτο! Όλη η Ελλάδα, από την Ηπείρου ως την Κρήτη, στηρίζοντας ο ένας τον άλλον ένωσαν τις δυνάμεις τους σ’ αυτήν τη γιγάντια προσπάθεια ανδρείας και αυτοθυσίας.
Οι συμμαχικές δυνάμεις, εξέφραζαν μεγάλο θαυμασμό για την χώρα μας. Έλεγαν πως η λέξη ήρωες δεν είναι αρκετά μεγάλη για να εκφράσει τον ελληνικό λαό. « Λέμε πως οι Έλληνες πολεμάν σαν ήρωες, ενώ οφείλουμε να πούμε, είναι πως οι ήρωες πολεμάν σαν Έλληνες» έλεγαν.
Ακόμα και ο ίδιος ο Χίτλερ, ο εχθρός, αναγκάστηκε να μιλήσει για το μεγαλείο του Ελληνισμού και συγκεκριμένα είπε «χάριν της ιστορικής δικαιοσύνης, είμαι αναγκασμένος να ομολογήσω ότι από τους αντίπαλους που μας αντιμετώπισαν, ο έλληνας στρατιώτης, πολέμησε ομοίως με παράτολμο θάρρος, και με ύψιστη περιφρόνηση για το θάνατο».
Το ΟΧΙ της 28ης είναι το μέγιστο κατόρθωμα υπέρ της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης και της Αξιοπρέπειας. Δεν είναι όμως το μόνο ΟΧΙ που γιορτάζουμε σήμερα. Όπως αναφέρθηκε νωρίτερα, η σημερινή μέρα δεν έχει μόνο εθνική αλλά και θρησκευτική χροιά.
Οφείλουμε, να νιώθουμε μεγάλη τιμή και δέος που ζούμε στην πατρίδα των 4ων μαρτύρων, Γεωργίου, Εμμανουήλ, Νικολάου και Αγγελή, οι οποίοι γεννήθηκαν και έζησαν στις Μέλαμπες.
Ήταν και οι 4 παντρεμένοι, είχαν οικογένειες και παιδιά. Ήταν γεωργοί στο επάγγελμα και έζησαν ενάρετα και ταπεινά. Οι Άγιοι βέβαια, ήταν και κρυπτοχριστιανοί, Χριστιανοί δηλαδή που υποκρίνονταν πως είχαν ασπαστεί το Μωαμεθανισμό.
Το 1824 συνελήφθηκαν από τους τούρκους και οδηγήθηκαν στο Μεχμέτ, πάσα του Ρεθύμνου. Παρά τα βασανιστήρια που υπέστησαν για 4 ολόκληρους μήνες, έμειναν σταθεροί στη πίστη τους στο Χριστό, και γι’ αυτόν μαρτύρησαν με αποκεφαλισμό στις 28 Οκτωβρίου 1824. «Εμείς χριστιανοί γεννηθήκαμε, και χριστιανοί θα αποθάνουμε» είπαν, και μέχρι την τελευταία τους αναπνοή επικαλούνταν το Θεό με το «Κυριελέησον».
Τα θαύματα που πραγματοποίησαν μετά το μαρτυρικό τους θάνατο, είναι οι αναμφισβήτητες αποδείξεις της Αγιότητας τους και της Θείας τους φύσης.
Η σημερινή γιορτή, λοιπόν, είναι σταθμός, γιατί θα συμβολίζει αιώνια την πάλη του δίκαιου με το άδικο, την πάλη για την αρετή και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι χρέος και καθήκον όλων μας να θυμόμαστε το παρελθόν μας, ώστε να λειτουργούμε με σύνεση δημιουργώντας ένα μέλλον που μας χωράει όλους.
