Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από το θάνατο του Μανόλη Μαργαρίτη και επίσης έξι μήνες από τότε που έφυγε και ο αδερφός του Μιχάλης. ..Όλοι μας κοντά τους νοιώσαμε ανείπωτες και ατέλειωτες χαρές. Χαρές που προκαλούσε η λύρα και το τραγούδι τους . Κάθε μαντινάδα τους, κάθε πενιά και δοξαριά τους γινότανε τελάλημα , που διαλαλούσε τις χαρές μα και τις πίκρες της ζωής μας σ’ένα πανηγύρι πρωτόγνωρο, ατελείωτο και σε να μάθημα κοινωνικότητας μα και ανθρωπιάς, σπουδαίο της ζωής !
Αιωνία τους η μνήμη.
Από το αρχείο μας:
Τα παραπάνω πλάνα είναι απο την τελευταία παρέα του Μανόλη Μάρτιος 2010 στο καφενείο του Νίκο Γιαννακάκη
Στην παραπάνω συζήτηση η μουσική υπόκρουση είναι σόλο λαούτο που παίζει ο Μανόλης σε άλλη χρονική στιγμή. Το ηχητικό είναι απόσπασμα μεγαλύτερης συζήτησης στο καφενείο του Χαριτάκη το 2009
