αλλά και συνάμα το κενό που αφησε στις Μέλαμπες ο θάνατος του Μανόλη Μαργαρίτη πριν ένα χρόνο ακριβώς.
Είναι αλήθεια ότι τον αναζητούμε από τη γειτονιά που έμενε, τον αναζητούμε από τα καφενεία, τον αναζητούμε απο τις παρέες, τον αναζητούμε απο την καθημερινή ζωή του χωριού – μας λείπει.
- μας λείπει σαν μορφή, για την θετική ενέργεια αλλά και ευγένεια που διαρκώς εξέπεμπε,
- μας λείπει η σοβαρή και πολλές φορές φιλοσοφημένη του θέση και άποψη,
- μας λείπει η εύθυμη διάθεση του
- μας λείπει τέλος η λύρα και το τραγούδι του
χαρακτηριστικά τα οποία γνωρίσαμε στο πρόσωπο του και τα οποία μας μαγνήτιζαν, μας συνέπαιρναν, μας καθήλωναν…. μας ταξίδευαν.
