Συνεχίζοντας τα αφιερώματα μας σε πρόσωπα και γεγονότα του χωριού μας , θεωρήσαμε χρέος, να σταθούμε σήμερα σε ένα Μελαμπιανό που – μαζί με πολλούς άλλους – με την παρουσία τους και την προσφορά τους, τίμησαν τον τόπο τους, και άφησαν έντονα τα ίχνη τους στο πέρασμα τους .
Πρόκειται για το γιατρό Μιχάλη Μαμαλάκη που πριν λίγες ημέρες (15 Νοεμβρίου), έκλεισαν 14 χρόνια από τον θάνατό του .
Πάντα οι γραμμές που προσπαθούν να σκιαγραφήσουν πρόσωπα με κοινωνική προσφορά, αποδεικνύονται φτωχές και ανεπαρκείς, στο να αποδώσουν άξια το γιατί, αυτά τα πρόσωπα αγαπήθηκαν και καταξιώθηκαν.
Παρά τις δυσκολίες ωστόσο αυτές, και ξεκινώντας από τις πλούσιες σε ανθρώπινη ζωντάνια και κοινωνική ακτινοβολία, μνήμες των ημερών παραμονής του Μιχάλη κάθε χρόνο στο χωριό μας, κυρίως όμως από τα όσα διηγούνταν– και διηγούνται – με θαυμασμό και ευγνωμοσύνη οι χωριανοί για την πορεία του, ως μαθητή ως φοιτητή, ως γιατρού, ως οικογενειάρχη, ως ανθρώπου, θα δοκιμάσουμε να διατυπώσουμε λίγες σύντομες λιτές σκέψεις γι’αυτόν που:
Από μαθητής του Δημοτικού σχολείου ξεχώριζε για το ήθος και την επιμέλεια του.
Από φοιτητής της Ιατρικής Σχολής πάλεψε με τα δύσκολα και με ακούραστη θέληση, σπούδασε εργαζόμενος..
Για δε την ιατρική του σταδιοδρομία κατάφερε να αναδειχθεί σε ένα από τους πλέον καταξιωμένους χειρούργους της Αθήνας .
Ως οικογενειάρχης έδωσε την πιο ζεστή παρουσία και το καλλίτερο μάθημα στα πρόσωπα που πάνω απ’όλα αγάπησε και ονειρεύτηκε την πρόοδο τους .
Βασικές αρχές της ζωής του Μιχάλη ήταν η αξιοπρέπεια, η εντιμότητα, η αγάπη και ο σεβασμός που ένοιωθε για τον άνθρωπο, τον άρρωστο .
Με το νυστέρι του κυρίως δε την ανθρώπινη ευαισθησία του, δημιουργούσε με τους ασθενείς του σχέσεις εμπιστοσύνης και σεβασμού υψηλού επιπέδου.
Δεν ήθελε και δεν έγινε πλούσιος από την Ιατρική. Προτιμούσε τον πλούτο της αγάπης των ανθρώπων .
Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του, δεν σταμάτησε να παρακολουθεί τις ιατρικές εξελίξεις , τα νέα δεδομένα της επιστήμης αλλά και τα κοινωνικά προβλήματα και κινήματα ειρήνης και κοινωνικής δικαιοσύνης. της εποχής.
Γι’αυτό και διετέλεσε : Αντιπρόεδρος Επιστημονικής Επιτροπής-Αναπληρωτής διευθυντής Χειρουργικής Κλινικής-Μέλος συνδικαλιστικής Επιτροπής των γιατρών.
Αυτό όμως που πραγματικά τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις συναδέλφων , φίλων και προ πάντων των Μελαμπιανών, ήταν η απλότητα , η ανθρωπιά και η ανιδιοτέλεια που τον διέκριναν.
Μεγάλη χαρά ένοιωθε όταν βρισκόταν με Μελαμπιανούς . Μεγαλύτερη δε χαρά όταν βρισκόταν με τη γυναίκα και τα παιδιά του στις Μέλαμπες για να ζήσει με τους δικούς του , τους συγγενείς , τους φίλους, τους χωριανούς του , τις χρονιάρες μέρες του χωριού και ότι αυτές κουβαλούσαν .
Αυτό που τον ενδιέφερε ήταν πώς να βοηθήσει τον απλό άνθρωπο , χωρίς έπαρση χωρίς αυτοπροβολή .
΄Ετσι φιλοξένησε για μεγάλο χρονικό διάστημα τη μικρή Νατάσα, (ορφανό παιδί από την Σερβία), και πραγματοποίησε αρκετές ιατρικές επισκέψεις στη βομβαρδισμένη πατρίδα της .
Με άλλα λόγια , δεν ήταν τόσο ο τίτλος του γιατρού που έκανε αγαπητό το Μιχάλη αλλά ο τρόπος που άσκησε το λειτούργημα του, που αυτός ο τρόπος είχε σχέση με τις πολλές αρετές και χαρίσματα της προσωπικότητας του και που ασφαλώς ήταν αποτέλεσμα της ανατροφής , της παιδείας του, γιατί όχι και της Μελαμπιανής καταγωγής του .
Γι’αυτό όσα χρόνια κι αν πέρασαν από τότε που μας έφυγε δεν τον ξεχνούμε αλλά τον θυμόμαστε ως γνήσιο Μελαμπιανό , γιατρό και άνθρωπο με αγάπη και ευγνωμοσύνη .
Είναι αλήθεια πως η ξαφνική και απροσδόκητη απουσία του, συγκλόνισε πραγματικά όχι μόνο την οικογένεια του αλλά και τους συγχωριανούς και τους φίλους του, μια και όλοι ξαφνικά βρέθηκαν «ορφανοί» της αγάπης και του ενδιαφέροντος του.
Τελειώνοντας αυτό το μικρό αφιέρωμα ( μικρό χαιρετισμό στη μνήμη του ) πρέπει να ομολογήσομε, πως στη εποχή που ζούμε, με τις μύριες όσες αντιφάσεις και την σύγχυση που την διακρίνει, όλοι μας αναζητούμε πρόσωπα που πιστεύουν και κρατούν τις πανανθρώπινες , δοκιμασμένες αρχές και διαχρονικές αξίες .
Πολλές απ’αυτές πραγματικά που κρατούσε και ο Μελαμπιανός γιατρός Μιχάλης Μαμαλάκης !
Ο Διαχειριστής
Τσουρδαλάκης Αντώνης
Είχε ειπωθεί και είχε γραφτεί τότε, για τον πρόωρο χαμό του γιατρού:
«Αν για την κοινωνία ήταν μια μεγάλη απώλεια, για μας τους Μελαμπιανούς ήταν μια συμφορά. Ο καθένας από εμάς αισθάνθηκε να χάνει ένα κομμάτι από τον εαυτό του. Ειδικά οι Μελαμπιανοί της Αθήνας δεν μπορούν να διανοηθούν, ότι στο εξής θα ζουν χωρίς Μιχάλη.»
Παπαδομιχελάκης Αντώνης τ. Πρόεδρος Μελαμπιανών Αθήνας
«Η συμμετοχή σου στο κίνημα της ειρήνης, οι ιδέες σου για την κοινωνική δικαιοσύνη, για την υγεία, για την εξάλειψη της πείνας, της φτώχειας, της αθλιότητας από τη γη, διαμόρφωσαν μια προσωπικότητα ανθρώπου – επιστήμονα, φωτεινό παράδειγμα για την εποχή μας.»
Μαριάνθη Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή -Πρόεδρος Επιστημονικής Επιτροπής 3ου Νοσ. ΙΚΑ Μέλος Δ.Σ. του ΙΣΑ
«Χάσαμε το χωριανό, το φίλο, το γλεντζέ. Χάσαμε το σύμβουλο, τον παρηγορητή, το γιατρό. Χάσαμε τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Μας έφυγε για πάντα.Όσοι, ζήσαμε και γνωρίσαμε τέτοιους ανθρώπους, δεν γίνεται να μένουμε αδιάφοροι. Κάποιοι θα ζηλέψουν, κάποιοι θα θελήσουν και κάποιοι θα προσπαθήσουν για να τον μιμηθούν. Απ’ αυτή την προσπάθεια όσο μικρή κι αν είναι, κάτι το καλά θα βγει, κάποιο καλό θα μείνει.
Γιάννης Φραντζέσκάκης τ. Πρόεδρος Μελαμπιανών Ηρακλείου
«Εξαιρετικός Κρητικός, αλλά και σπουδαίος γιατρός, χειρούργος. Αμέτρητοι οι κρητικοί ασθενείς, που χειρούργησε. Ήταν, άλλωστε, η καρδιά του γεμάτη ανθρωπιά. Αυτή η καρδιά που τον πρόδωσε το Σάββατο 15 Νοεμβρίου, ήταν γενάτη καλοσύνη για όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα για τους συμπατριώτες του. Η κηδεία του έγινε στην Αθήνα. Περίπου 3.000 άνθρωποι τον συνόδεψαν στην τελευταία του κατοικία.»
Εφημερίδα Κρητική Επιθεώρηση
«Η αγάπη του δεν περιοριζόταν στα στενά πλαίσια της οικογένειάς του που λάτρευε. Για τον Μιχάλη Μαμαλάκη η γη όλη ήταν μια αγκαλιά. Θα το μαρτυρούν οι δοκιμαζόμενοι λαοί της Βαλκανικής που γνώρισαν πολλές φορές την προσφορά του σε όλα τα επίπεδα. »
Φίλοι του
Μεγάλο πράμα στη ζωή
νάχει κιανείς χατήρι,
να φεύγει και να μην μπορεί
ο χρόνος να το φθείρει.
Κώστας Ν Αυγουστάκης τ. Πρόεδρος Μελαμπιανών Αθήνας
Στο επόμενο βίντεο ο Νίκος Φασατάκης μιλά για το γιατρό (Μέλαμπες καλοκαίρι 2010)
Στο επόμενο βίντεο ο γιατρός είναι βασικός ομιλητής σε εκδήλωση προς τιμή του λυράρη Βαγγέλη Χατζηδάκη (Μέλαμπες καλοκαίρι 1987)
(από το αρχείο του Θοδωρή Τρουλλινού)
http://www.youtube.com/watch?v=fsqbZf-xA4U
, έκλεισαν 14 χρόνια από τον θάνατό του .
){kind=link}