«Μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον ότι ητοιμάσθη Σοι τόπος αναπαύσεως»
Δηλαδή :
Ας είναι ευλογημένη η οδός που πορεύεσαι σήμερα, καθότι έχει ετοιμαστεί για σένα τόπος αιωνίου αναπαύσεως και γαλήνης.
Ο ύμνος αυτός που ψάλλαμε πριν από λίγο και τον επαναλαμβάνομε σε κάθε εξόδιο Ακολουθία , είναι η συνοδεύουσα ευχή όλων των παρισταμένων, που προσευχόμενοι κατά την μοναδική αυτή ώρα του θανόντος τον κατευοδώνουν στην πέραν του τάφου πορεία και ύπαρξη του.
Στην πορεία προς την αιωνιότητα , προς τον δημιουργό του.
Στον μακαριστό ωστόσο Γιάννη Τσουρδαλάκη που σήμερα προπέμπομε σίγουρα δεν είναι μόνο ευχή, αλλά είναι εδραία πεποίθηση, που μπορεί να λογισθεί ως βεβαιότητα, σύμφωνα με τα λόγια του Χριστού ο οποίος ανέφερε στην ευαγγελική περικοπή, που μόλις προ ολίγου ακούσαμε ότι: «ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντι με έχει ζωήν αιώνιον»
Πράγματι ο δικός μας ο Γιάννης, ο φίλος όλων μας, είναι ο άνθρωπος που στο λόγο του Θεού έκανε απέραντη υπακοή, και πιστή τήρηση. Το θέλημα του Θεού ήταν αρχή και τέλος της ζωής του, ήταν κανόνας της ζωής του .
Έτσι αναδείχθηκε κυριολεκτικά ο αληθινός άνθρωπος του Θεού, που δεν ζούσε για τον εαυτό του αλλά για τους άλλους . Τα τάλαντα που του δώρισε ο Θεός δεν τα κράτησε για τον εαυτό του, σαν τον οκνηρό και πονηρό άνθρωπο της παραβολής , αλλά τα αύξησε και τα διέθεσε για να υπηρετήσει την ενορία μας ως ιεροψάλτης, ως νεωκόρος, ως στέλεχος της, ως κοινωνικός εργάτης του χωριού μας, ως καλός Σαμαρείτης για τους συνανθρώπους του. Ο άνθρωπος που με την παρουσία του, την προσφορά του προς πάντας άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στη ζωή της Ενορίας μας και του χωριού μας.
Γι’αυτό και ως εφημέριος αυτής αισθάνομαι το χρέος, στις ευχές της Εκκλησίας μας , που μόλις ψάλλαμε να προσθέσω και τα ευγνώμονα αισθήματα όλων των ενοριτών, των φίλων του και εμού προσωπικά και να του πω.
Δικέ μας Γιαννη . Τώρα που πήρες το δρόμο που οδηγεί εκεί που «επισκοπεί το φως του προσώπου του Θεού « σου λέμε όλοι εμείς , ότι στα χρόνια της ζωής σου υπήρξες μοναδικό στήριγμα της Ενορίας και του χωριού μας. Το ενδιαφέρον σου για το έργο της Ενορίας σε ανέδειξε όχι απλώς βοηθό αλλά πρωτεργάτη και στυλοβάτη αυτής.
Τώρα και Τέσσερις Δεκαετίες , χειμώνα – καλοκαίρι, με κρύο και με ζέστη, οι Ναοί του χωριού μας δεχόταν την πρόθυμη φροντίδα σου, φωτιζόταν από το άναμμα των κανδηλιών της ευλάβειάς σου. ΄Ακουαν την ταπεινή, κατανυκτική, ψαλμωδία σου, με τρόπο που έδειχνε, ότι οι Ιεροί Ύμνοι που έψαλλες άγγιζαν την ψυχή σου, και γι’αυτό και ξεπερνούσαν την κληρονομημένη λεκτική δυσκολία ανάγνωσης που είχες, και θαυματουργικά γίνονταν άκουσμα ευχάριστο μελωδικό, τελικά διδακτικό στις ψυχές όλου του εκκλησιάσματος .
Ο αίνος στο Θεό και τους Αγίους που αναρίθμητες φορές κάλεσες το εκκλησίασμα να προσφέρει μαζί σου με το «αινείτε τον Θεόν εν τοις Αγίοις αυτού αινείτε αυτόν εν στερεώματι της δυνάμεως αυτού» στερέωναν και σένα στον αγώνα της ζωής στα δύσκολα και στα απλούστερα , στις πτώσεις και τις ανορθώσεις, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, που ως άνθρωπος πέρασες, όπως η τελευταία δοκιμασία της υγείας σου , κατά την οποία έδειξες τη βαθιά σου πίστη στο Θεό, την υπομονή και την καρτερία σου, παλεύοντας και κατορθώνοντας να δώσεις σε όλους μας, και κυρίως σ’αυτούς που σου συμπαραστάθηκαν και σε στήριξαν στις δύσκολες μέρες σου (συγγενείς και μη) παράδειγμα και στάση ζωής.
Τις εκκλησίες της Ενορίας μας τις θεωρούσες σπίτι σου, γι’αυτό τον περισσότερο χρόνο της ημέρας σου τον διέθετες πέραν των ιερών Ακολουθιών στην συντήρηση, στον εξοπλισμό τους . Η τάξη που ήθελες να έχουν, έδειχναν το σεβασμό σου στο Θεό την Παναγία και τους Αγίους μας , και απέπνεαν την ακεραιότητα της πίστης σου, της ένθεης φροντίδας σου , με απώτερο στόχο οι προσκυνητές αυτών να αισθάνονται γνήσια ιερή κατάνυξη, για να δοξάζουν περισσότερο το Θεό και να τιμούν τους Αγίους του.
Η σεμνοπρεπής παρουσία σου στις Ιερές Ακολουθίες, τις εορτές τα πανηγύρια και σε όλες τις δράσεις της Ενορίας μας εξέφραζε το πνεύμα της Εκκλησίας και απηχούσε τις παραδόσεις της , δίδοντας όχι μόνο χρώμα αλλά και νόημα στη ζωή σου. Ο ζήλος σου για το λόγο της εκκλησίας έγινε τρόπος ζωής σου , που εξέπεμπε χαρά και ευγένεια στους γύρω σου . Γι’αυτό και όλοι σε αγάπησαν και χαίρονταν , τη συντροφιά σου .
Δεν έκρυβες ότι μέσα στην ζωή της εκκλησίας έβρισκες το νόημα της ύπαρξης και ζωής σου. Στους εφημερίους και σε όλους τους Ιερείς του χωριού και της περιφέρειας μας ήσουν ο πολύτιμος συνεργάτης και καρδιακός φίλος πρόθυμος σε κάθε θεάρεστο έργο και αίτημα τους.
΄Όταν πριν 10 χρόνια σου γνωστοποιήσαμε την απόφαση του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου Μελάμπων να σου επιδώσει, εκ μέρους της Ενορίας, τιμητικό έπαινο για την προσφορά σου, η απάντηση σου ήταν : Μα δεν έκανα τίποτε πέραν από το καθήκον μου.
Αυτό το καθήκον που ένοιωθες ως χριστιανός , ως άνθρωπος και που ήταν φανερό και έκδηλο με τη βοήθεια, που πρόσφερες σε κάθε άνθρωπο και προ πάντων στους αναξιοπαθούντας ηλικιωμένους και τα παιδιά που ήταν η ξεχωριστή χαρά σου, γι’αυτό και σε θεωρούσαν δικό τους άνθρωπο φίλο και συγγενή τους.
Και δεν περιοριζόσουν μόνο στα της εκκλησίας . Στα θεάρεστα ενδιαφέροντα σου περιελαμβάνονταν και κάθε τι, που έχει σχέση με την πρόοδο, τον πολιτισμό, την ευπρέπεια του χωριού σου. Δεν είναι υπερβολή ότι τα 1000 και πλέον δένδρα που κοσμούν μόνιμα τους δρόμους εισόδου και εξόδου του χωριού μας και ομορφαίνουν και δροσίζουν το καλοκαίρι την εκκλησία των Αγ. 4 Μαρτύρων και όλων των εξωκκλησίων μας φέρουν τη σφραγίδα της προσωπικής σου εργασίας και φροντίδας .
Για όλα αυτά λοιπόν και πολλά άλλα χαρίσματα, που όλοι εμείς συγχωριανοί και φίλοι σου γνωρίσαμε και χαρήκαμε στο πρόσωπο σου, μπορείς να λες στον Κύριο και Θεόν μας το «σος ειμί εγώ σώσον με ότι τα δικαιώματα σου εξεζήτησα» και να πορεύεσαι προς την «ποθεινή πατρίδα του ψαλμωδού» .
Σ’αυτή την πορεία, που σήμερα ξεκινάς , στον πνεύμα των Χριστουγέννων, των Θεοφανίων και του Αγίου Ιωάννου, ημέρα της ονομαστικής σου εορτής, που πάντα σε γέμιζαν χαρά και πληρότητα, κατευοδώνοντας και αποχαιρετώντας σε, σου λέμε ότι:
Αναγνωρίζουμε την πολύπλευρη και πολύτιμη προσφορά σου , ευχαριστούμε για όλα όσα έπραξες για όλους μας, προτείνουμε την ανυπόκριτη Χριστομίμητη αγάπη σου στην εκκλησία και στο χωριό μας ως παράδειγμα προς μίμηση, και τέλος προσευχόμαστε όπως αναπαύσει ο Θεός την ψυχή σου μετά των απ’αιώνος τω Θεώ ευαρεστησάντων ευσεβών και δικαίων.
Αιωνία σου η μνήμη.
Ο Εφημέριος της Ενορίας Μελάμπων
Πρωτοπρ/ρος Ευάγγελος Τσουρδαλάκης
