Νεοελληνική Γλώσσα – ΈΚΘΕΣΗ
Θέμα: «ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ»
Μέλαμπες, 17 Μαρτίου 2024
Αγαπημένε μας κύριε Μαργαρίτη, σας γράφω εκ μέρους όλων των μαθητών/παιδιών σας, του Γυμνάσιου Μελάμπων.
Αξίζει να θυμηθούμε, ότι διοριστήκατε στο Γυμνάσιο μας, το σχολικό έτος 1982-83 (σύμφωνα με τη Λαογραφία του αείμνηστου κ αγαπημένου σας, θειου μου, Νίκου Φασατάκη) όπου η γενιά του 1968-1969 πήγαινε 3η Γυμνάσιου.
Η συνταξιοδότηση σας, το σχολικό έτος 2010-11 , σήμανε κ το τελευταίο κουδούνι στο Γυμνάσιο μας, με τη γενιά που έχει γεννηθεί το 1998 (2 μαθητές) να αποφοιτούν μόνο την 1η Γυμνασίου στο χωριό.
Το πόσο αγαπούσατε το λειτούργημα του εκπαιδευτικού ήταν φανερό, ακόμα και στα τότε, παιδικά μας μάτια, αφού πάντα με ενθουσιασμό και μεταδοτικότητα μας μιλούσατε για τους Αρχαίους ιστορικούς & φιλοσόφους.
Είχατε βρει τη χρυσή τομή ώστε να είστε φιλικός και ταυτόχρονα να έχετε πειθαρχία στο μάθημα σας.
Ένας εκπαιδευτικός δοτικός, με ήθος & ενσυναίσθηση!
Με σεβασμό στην προσωπικότητα του κάθε μαθητή σας & καθοδήγηση για άξιες κ ιδανικά στη ζωή.
Αυτόματα λοιπόν μας έρχεται στο μυαλό η φράση του Μ. Αλεξάνδρου για τον Αριστοτέλη:
«Στους γονείς μου οφείλω το ζην, αλλά στον δάσκαλό μου το ευ ζην»
Κοινή αποδοχή, ότι ήσασταν κάτι παραπάνω από καθηγητής μας!
Έτσι χτίσατε, χωρίς να το αποζητήσετε, γερούς δεσμούς μαζί μας!
Γιατί ακόμα κ όταν κατεβήκαμε τελευταία φορά τα σκαλοπάτια του Γυμνασίου μας & ανοίξαμε τα φτερά μας, συνεχίσατε να είστε παρών όλα τα χρόνια, στην πορεία της ζωής μας.
Παρών όχι τυπικά, μα ουσιαστικά, τόσο στις χαρές όσο και στις λύπες μας.
Η ευγενική σας ψυχή, το ζεστό σας χαμόγελο, μα πάνω απ όλα, η χαρακτηριστική πολύ σφικτή κ εγκάρδια χειραψία σας, μας μετέδιδε αυτόματα την αγάπη κ τη θετική σας ενέργεια όποτε σας συναντούσαμε.
Αναλογίζομαι… ότι ίσως να μη σας ρώτησα κ ποτέ, πως είστε κ αν είστε καλά, σαν ένα παιδί που άθελα του, δε ρωτάει το γονιό του, θεωρώντας τον άτρωτο κ χωρίς προβλήματα! Όμως εσείς όποτε συναντιόμασταν ρωτούσατε, με έκδηλο το πατρικό ενδιαφέρον, τι κάνω κ πως είμαι! Οι συμβουλές σας πάντα μεστές & ντρέτες!
Στις ονομαστικές μας εορτές, ανάμεσα στα τηλέφωνα που δεχόμασταν ακούγαμε και την χαρούμενη φωνή σας με τις πιο γλυκές ευχές!
Και έφτασε η μέρα που φύγατε από τη ζωή…. και η είδηση του θανάτου σας μας συγκλόνισε…. Μαζί με σας, χάθηκε κομμάτι της αγνής και αθώας εφηβικής ηλικίας μας.
Φύγατε από τη ζωή σαν αστραπή και δεν σκεφτήκαμε…… δεν προλάβαμε…. να κάνουμε μια γερή μάζωξη, με όσο το δυνατόν, περισσότερους μαθητές & καθηγητές! Να θυμηθούμε ιστορίες σχολικών αναμνήσεων, να γελάσουμε με τις αταξίες μας κ…. όσα σας ξώναμε! Να σας τιμήσουμε! Μα κ να παρεϊσουμε με το μπουζούκι σας!
Έτσι, νιώσαμε ΧΡΕΟΣ έστω και τώρα, οι μαθητές/παιδιά σας, σαν ελάχιστο ευχαριστώ, να αναλάβουμε το μνημόσυνο των 40 ημερών από το χαμό σας. Τιμή μας, που η οικογένειά σας το δέχτηκε!
Από τη μέρα της κηδείας, αρχίζοντας να ενημερώνουμε για την σκέψη μας αυτή, υπήρχε θερμή ανταπόκριση κ μεγάλη διάθεση συνεισφοράς σε ότι χρειαστεί! Τις επόμενες μέρες κ μιλώντας με μαθητές σας, μαθαίναμε περιστατικά της αθόρυβης κοινωνικής προσφοράς σας κ στήριξης σας σε αυτούς & στις οικογένειές τους.
ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΟΛΟΙ! Μέλαμπες-Αγία Γαλήνη-Σακτούρια-Κρύα Βρύση-Ορνέ!
Μαθητές εκτός Κρήτης & εκτός Ελλάδος!
Μαθητές, που δεν τους είχαμε γράψει στη λίστα, (μιας κ συμπληρώθηκε από στόμα σε στόμα) έτρεξαν αυτοί να μας βρουν!
Άνθρωποι, που δεν τους κάνατε μάθημα, ζήτησαν να συνεισφέρουν!
Μπορεί η φυσική σας παρουσία να χάθηκε, όμως, ΝΑΙ, η άδολη ψυχή σας είναι εδώ! Στον Ιερό Ναό της Παναγίας μας κ σε κάθε εκκλησιά του χωριού που τόσα χρόνια με σεμνότητα κ αφοσίωση υπηρετήσατε.
Στο σχολειό, στα Μελαμπιανά σοκάκια, κ οπού αλλού περπατήσατε και πρεπίζατε τον τόπο!
Περήφανοι και ευγνώμονες που σας είχαμε καθηγητή, φίλο, χωριανό!
Υ.Γ Συγχωρέστε με για τα συντακτικά μου λάθη, και βαθμολογήστε με, με επιείκεια σας παρακαλώ…
ΑΙΩΝΙΑ ΣΑΣ Η ΜΝΗΜΗ ΑΞΙΟΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΑΣ !
Μαρία Ε. Μιχελακάκη
