Καλοκαίρι 2019

Έπειτα από 4 χρόνια επανήλθα στα πάτρια εδάφη. Στο χωριό μου Μέλαμπες. Η χαρά μου απερίγραπτη. Χρονιάρα μέρα για τις Μέλαμπες. Ήταν ημέρα της Αγίας Παρασκευής, που το χωριό μου με κατάνυξη γιόρτασε τη χάρη της στο μικρό αγιογραφημένο εκκλησάκι της που οι ρίζες του παραπέμπουν στον 12ο αιώνα. Στα θεμέλια της εκκλησίας τρέχουν τα νερά της κάτω βρύσης του χωριού και από κάτω στα πόδια της εκκλησιάς ο αιωνόβιος πλάτανος που τα κλαδιά του σκεπάζουν το αγιασμένο τοπίο. Πόσα και πόσα δεν έχει ακούσει και δεν έχει δει αυτός ο πλάτανος. Γενιές πολλές Μελαμπιανών γλέντησαν και τραγούδησαν κάτω από τον ίσκιο του. Ακόμα και οι Μελαμπιανοί Τέσσερις Νεομάρτυρες γλεντούσαν εκεί με τους αείμνηστους προγόνους μας. Κάτω από τον πλάτανο στήθηκε γλέντι με πολλούς εκλεκτούς καλλιτέχνες Μελαμπιανούς και μη. Δεν αναφέρω ονόματα για να μην ξεχάσω και αδικήσω κανένα. Θα κάνω όμως μια εξαίρεση για τον αδελφικό και εξαίρετο παλαίμαχο Μελαμπιανό καλλιτέχνη λυράρη Βαγγέλη Σπυριδάκη. Είναι ο λυράρης που ποτέ δεν εγκατέλειψε τις Μέλαμπες και τους Μελαμπιανούς. Πάντα δίπλα τους σε χαρές και λύπες. Μαζί, νέοι τότε, παλαιϊνούς καιρούς, κάναμε δεκάδες καντάδες στα σοκάκια του Χωριού μέχρι που εγώ ξενιτεύτηκα. Η χαρά μου μεγάλη γιατί μαζί μου ήταν και τα δυο από τα τρία παιδιά μου. Ο Αντώνης και ο Σήφης μαζί με τα δύο από τα τέσσερα εγγόνια μου η Άννα με την Παρασκευούλα που γιόρταζαν. Συνάντηση με συγγενείς και φίλους. Με τον αδελφό μου παπά Βαγγέλη που μας ξενάγησε στο ιστορικό εκκλησάκι. Είχαμε επίσης την τιμή να φιλοξενήσομε και τις οικογένειες των κουμπάρων μας από την Αμερική Γιάννη Μαννουκαράκη και Σταύρο Σημαντήρη. Τα παιδιά τους Γιώργη και Ειρήνη θα στεφανώσει ο γιος μου Αντώνης τις επόμενες μέρες. Προκαταβολικά η οικογένεια μου τους εύχεται καλή και ευλογημένη πορεία στη μελλοντική ζωή τους με πολλούς απογόνους, στους δε γονείς υγεία να τους χαίρονται. Ευχαριστίες επίσης στον ''Πολiτιστικό Σύλλογο Μελάμπων'' για την ωραία οργάνωση. Τέλος ευχαριστώ και τη βίντεολήπτρια Κοραλία Δουκάκη που με βοήθησε. Δείτε το πρώτο από τα δύο βίντεο.

Δημοσιεύτηκε από Socrates Tsourdalakis στις Σάββατο, 27 Ιουλίου 2019

Έπειτα από 4 χρόνια επανήλθα στα πάτρια εδάφη. Στο χωριό μου Μέλαμπες. Η χαρά μου απερίγραπτη. Χρονιάρα μέρα για τις Μέλαμπες. Ήταν ημέρα της Αγίας Παρασκευής, που το χωριό μου με κατάνυξη γιόρτασε τη χάρη της στο μικρό αγιογραφημένο εκκλησάκι της που οι ρίζες του παραπέμπουν στον 12ο αιώνα. Στα θεμέλια της εκκλησίας τρέχουν τα νερά της κάτω βρύσης του χωριού και από κάτω στα πόδια της εκκλησιάς ο αιωνόβιος πλάτανος που τα κλαδιά του σκεπάζουν το αγιασμένο τοπίο. Πόσα και πόσα δεν έχει ακούσει και δεν έχει δει αυτός ο πλάτανος. Γενιές πολλές Μελαμπιανών γλέντησαν και τραγούδησαν κάτω από τον ίσκιο του. Ακόμα και οι Μελαμπιανοί Τέσσερις Νεομάρτυρες γλεντούσαν εκεί με τους αείμνηστους προγόνους μας. Κάτω από τον πλάτανο στήθηκε γλέντι με πολλούς εκλεκτούς καλλιτέχνες Μελαμπιανούς και μη. Δεν αναφέρω ονόματα για να μην ξεχάσω και αδικήσω κανένα. Η χαρά μου μεγάλη γιατί μαζί μου ήταν και τα δυο από τα τρία παιδιά μου. Ο Αντώνης και ο Σήφης μαζί με τα δύο από τα τέσσερα εγγόνια μου η Άννα με την Παρασκευούλα που γιόρταζαν. Συνάντηση με συγγενείς και φίλους. Με τον αδελφό μου παπά Βαγγέλη που μας ξενάγησε στο ιστορικό εκκλησάκι. Είχαμε επίσης την τιμή να φιλοξενήσομε και τις οικογένειες των κουμπάρων μας από την Αμερική Γιάννη Μαννουκαράκη και Σταύρο Σημαντήρη. Τα παιδιά τους Γιώργη και Ειρήνη θα στεφανώσει ο γιος μου Αντώνης τις επόμενες μέρες. Προκαταβολικά η οικογένεια μου τους εύχεται καλή και ευλογημένη πορεία στη μελλοντική ζωή τους με πολλούς απογόνους, στους δε γονείς υγεία να τους χαίρονται. Ευχαριστίες επίσης στον ''Πολiτιστικό Σύλλογο Μελάμπων'' για την ωραία οργάνωση. Τέλος ευχαριστώ και τη βίντεολήπτρια Κοραλία Δουκάκη που με βοήθησε. Δείτε το δεύτερο από τα δύο βίντεο.

Δημοσιεύτηκε από Socrates Tsourdalakis στις Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019

Τρίτο και τελευταίο βίντεο από την γιορτή της Αγίας Παρασκευής στις Μέλαμπες. Αφιερωμένο στον παλαίμαχο λυράρη των Μελάμπων Βαγγέλη Σπυριδάκη που παίζει στο βίντεο. Για μένα είναι ο συνεχιστής της Μελαμπιανής παρέας και καντάδας όπως την θεμελίωσε ο αείμνηστος Χατζηδοβαγγέλης. Απαιτητικός στην παρέα. Την ήθελε πειθαρχημένη και χρονική. Στο τραγούδι πολύ σωστός και στο παίξιμο σεμνός. Με τους λαουτιέρηδες της εποχής του, Νίκο Κυριακάκη (Φλυτζάνη) τον αδελφό μου Γιώργη Τσουρδαλάκη (τζουρλάκο) και το Ζαχαρία Αυγουστάκη, όλοι αείμνηστοι τώρα γλέντιζε τους Μελαμπιανούς για πολλές δεκαετίες. Ποτέ δεν αποχωρίστηκε το χωριό του. Πάντα δίπλα στους Μελαμπιανούς σε χαρές και λύπες. Οι γειτονιές, τα σοκάκια και τα εξωκκλήσια των Μελάμπων είναι αλάνθαστοι μάρτυρες ενός αγνού μερακλή Μελαμπιανού λυράρη που τίμησε το χωριό του. Πολλά έμαθαν από τον Βαγγέλη οι τωρινοί νέοι Μελαμπιανοί λυράρηδες. Όλες σχεδόν οι παρέες που κάναμε την εποχή τη δική μας άρχιζαν από το σπίτι του Βαγγέλη. Φτωχικές μα τίμιες εποχές. Τότε γλεντούσαμε με ψωμί και ελιές. Αλλά αισθανόμασταν ότι εκτελούσαμε την παραγγελιά των αείμνηστων προγόνων μας που είχαν κάνει και εκείνοι παρέες με τον Χατζηδοβαγγέλη, το Ζερβό, τον Πολυζώη Τρουλλινό, τον Μανωλιό Τσουρδαλάκη (χαρκιά), τον Τσουρδαλαντώνη και τόσους άλλους θεμελιωτές της Μελαμπιανής καντάδας. Βαγγέλη Σπυριδάκη οι Μέλαμπες σου χρωστούν πολλά. Σου εύχομαι να είσαι πάντα καλά.

Δημοσιεύτηκε από Socrates Tsourdalakis στις Κυριακή, 28 Ιουλίου 2019